Ron van Riet: Ik ben Ron, geboren 5 januari 1961 en opgegroeid met één broer en één zus in Rijswijk en Castricum. Later verhuisd naar Alkmaar. Mijn vader was altijd gek van Jazz en speelde zelf enorm goed klarinet. Mijn broer speelde daarnaast trombone en ik vooral zingen. Muziek heeft altijd een belangrijke plaats in m'n leven gehad. Op de lagere school deed ik op feestavonden altijd wel een playback-act, zong een zelfgemaakt liedje of deed mee met toneel en/of musical. Het rapportcijfer zingen overtrof altijd mijn andere cijfers. Later trad ik regelmatig op met zelfgemaakte bandparodieën, geïnspireerd door André van Duin. Ik maakt bijvoorbeeld van de Barbier van Sevilla, van Dorus, een kort liedje wat normaal nog geen twee minuten duurt, een playback-act van ruim 10 minuten met de meest gekke wendingen, onderbrekingen en veel muziek. Ik presenteerde mezelf (inclusief pruik en zwarte snor) als de klungelige broer van de Barbier en maakte er zo'n puinhoop van dat iedereen, inclusief mezelf, blauw lag van het lachen, wat dan ook de bedoeling was.

Mijn muzikale loopbaan begon bij het duo “Nightfall”. We (Jacques-Léon Smeets en ik) speelden op braderieën en feesten, en hadden een, zoals we het zelf zeiden, een Sky-radio repertoire. Ik ben daarna lange tijd lid geweest van Gospelkoor Joy en heb daar met veel plezier gezongen. In 1999 ontstond duo 2in1voud (met Jörgen Boots) en daar ben ik begonnen met het schrijven van teksten. Met dit duo treed ik regelmatig op.

Als kind schreef ik wel eens een gedicht en rijmen kon ik als de beste, maar ik had nooit gedacht dat het schrijven van teksten me zo goed af zou gaan. De mensen die mij kennen van 2in1voud weten dit, omdat er inmiddels behoorlijk veel teksten zijn ontstaan in de afgelopen 5 jaar. Het schrijven van een liedtekst is telkens weer een bijzonder proces. Al mijn teksten zeggen iets over mijn beleving. Het gaat misschien niet altijd over mij, maar het werpt wel altijd een licht op mijn gedachtegang en mijn omgaan met diverse levensvragen. Soms is een tekst bedoeld als afsluiting van iets in mezelf, soms bedoeld als ondersteuning naar de ander of kritiek op dingen om me heen. Daarnaast ben ik erg open en rechtstreeks in mijn bewoordingen, men kan hierdoor diep in mij kijken. En dat mag, ik heb niets (meer) te verbergen.

Toen ik de muziek van Rienk hoorde was het voor mij een uitdaging om een tekst te schrijven op een kant en klaar lied, inclusief de melodielijn. Het lag allemaal vast, wat dat betreft. Wanneer Rienk me een muziekstuk gaf, stonden de dagen erna in het luisteren ernaar. Wat wilde de muziek me zeggen? Wat riep het in me op? In wat voor sfeer bracht de muziek me? Vanuit die sfeer en het gevoel erbij kwamen de thema’s en woorden bijna als vanzelf. Alsof het me aangereikt werd, en ik alleen maar hoefde te ontvangen. Het is niet simpelweg even iets schrijven, het is meer “oppikken” wat er om me heen hangt, dan wel wat m’n hart zegt, zeg ik wel eens. Het is maar goed dat ik altijd papier en pen bij me heb, want teksten ontstaan op de meest vreemde momenten en plaatsen.